จูนเล่าให้ฟังว่า ครั้งแรกที่ตัดสินใจมาทำเกษตรเมื่อเกือบ 3 ปีก่อน เพราะตนเองเป็นลูกสาวคนเดียวจึงอยากกลับมาใช้ชีวิตอยู่กับครอบครัวที่บ้านเกิดมากกว่าการเรียนต่อและทำงานใช้ชีวิตในเมือง จึงถูกตั้งคำถามจากหลาย ๆ คนว่าจะทำได้จริงหรือแค่สร้างภาพ พอลงมือทำก็ถูกมองว่าถ้าอย่างนั้นจะไปเสียเงินเสียทองเรียนทำไมตั้งแต่ต้น แม้แต่เพื่อน ๆ ยังคิดว่าคงทำเล่น ๆ ระหว่างรอสอบเนติบัณฑิตหรือเรียนต่อเท่านั้น
“จูนโชคดีว่าที่บ้านให้การสนับสนุนอย่างเต็มที่ อย่างคุณพ่อจะตอบทุกคนอย่างภูมิใจว่า ลูกผมเป็นเกษตรกร เพราะคุณพ่อมองว่าการทำเกษตรยั่งยืนได้ และเราเป็นเกษตรกรรุ่นใหม่ที่ไม่ได้แค่ผลิต แต่เป็นผู้ประกอบการไปในตัว”
จูนบอกว่าจุดเปลี่ยนสำคัญคือช่วงใกล้เรียนจบนอกจากมีโอกาสไปเข้าค่ายธรรมะและไปศึกษาแนวทางการทำเกษตรกับ อาจารย์ยักษ์ “วิวัฒน์ ศัลยกำธร” พร้อม ๆ กับคุณแม่ ยังเป็นช่วงเวลาเดียวกับที่คนไทยต่างโศกเศร้ากับการสวรรคตของในหลวงรัชกาลที่ 9 และมีการนำเสนอแนวคิดเกี่ยวกับการดำเนินชีวิตไปจนถึงการทำเกษตรอันเป็นมรดกสำคัญที่พระองค์ทิ้งไว้ให้ จูนจึงตัดสินใจหักเลี้ยวพวงมาลัย จากถนนที่มุ่งสู่อาชีพทนายมาเป็นเกษตรกรและสร้างไร่ธารธรรมขึ้น
“พอตั้งใจที่จะทำเกษตร สิ่งแรกที่นึกถึงคือการเลี้ยงสัตว์ เพราะชอบการเลี้ยงสัตว์อยู่แล้ว และที่เลือกเป็ดไข่เพราะลองไปสำรวจตลาดในตัวอำเภอเมืองแล้วพบว่า ไม่มีไข่ที่รับมาจากเกษตรกรในจังหวัดเลย มีแต่มาจากขอนแก่นบ้าง กำแพงเพชรบ้าง ส่วนใหญ่ยังเป็นไข่เป็ดไล่ทุ่ง ตรงนี้ทำให้มองเห็นแล้วว่ามันมีช่องว่างของตลาดอยู่ และคู่แข่งก็น่าจะน้อย ไข่เป็ดยังแปรรูปได้หลากหลายมากกว่าไข่ไก่ และไม่ว่าเศรษฐกิจจะเป็นอย่างไร ไข่ก็ยังเป็นสิ่งที่ต้องมีติดตู้เย็นเอาไว้เสมอ”
แม้จะมีใจเต็มร้อยที่จะทำเกษตร แต่ก้าวแรกของชีวิตเกษตรกรในบ้านเกิดกลับไม่ง่ายอย่างที่คิด เริ่มตั้งแต่โดนสอดไส้ขายเป็ดไข่เตรียมปลดระวางมาพร้อมเป็ดสาวที่ซื้อเข้ามาเลี้ยงรุ่นแรก ขณะโรงเรือนเลี้ยงเป็ดหลังแรกที่สร้างด้วยโครงไม้ไผ่และหลังคาสังกะสีแบบตามใจฉันก็ไม่ตอบโจทย์ทำให้เป็ดไม่ยอมฟักไข่ ถึงขั้นนี้จูนรู้แล้วว่าแค่เพียงองค์ความรู้จาก YouTube ไม่เพียงพอ จึงต้องเข้าไปศึกษาหาความรู้จากเกษตรกรตัวจริงหลายต่อหลายท่าน รวมถึงปศุสัตว์ในพื้นที่จนกลายมาเป็นโรงเรือนเลี้ยงเป็ดไข่หลังใหม่ ที่ดึงข้อดีของการเลี้ยงเป็ดในฟาร์มกับเป็ดไล่ทุ่งมาผสมผสานกันอย่างลงตัว
“ปัญหาหลักของการเลี้ยงเป็ดไล่ทุ่ง คือไข่จะไม่ค่อยสะอาดเป็นที่มาของกลิ่นคาวทำให้คนสมัยก่อนไม่ค่อยชอบกินไข่เป็ด แต่ถ้าเราเลี้ยงระบบฟาร์มเพื่อให้ได้ไข่สะอาดก็เหมือนไปกักบริเวณ เป็ดจะเครียด ฟักไข่ได้น้อย เปลือกบาง และมีขนาดเล็ก เราจึงพยายามนำข้อดีของการเลี้ยงทั้งสองรูปแบบมาผสมผสานกัน สร้างโรงเรือนที่มีการแบ่งแยกสัดส่วนชัดเจน เช่น มีห้องนอน ห้องอาหาร และมีสระสำหรับให้เป็ดได้ว่ายน้ำตามธรรมชาติ”
โรงเรือนเลี้ยงเป็ดขนาด 7×10 เมตรที่ไร่ธารธรรมใช้เลี้ยงเป็ดได้ประมาณ 1,000 ตัวจึงถูกสร้างขึ้น แบ่งออกเป็นสัดส่วนตามการใช้ประโยชน์ มีห้องนอนภายในใช้อิฐบล็อกก่อเป็นล็อก ๆ สำหรับให้เป็ดแต่ละตัวเข้าไปพักผ่อนและฟักไข่ไปพร้อม ๆ กัน โดยมีการใช้ยางรถยนต์เก่าทำเป็นที่นอนเสริมเข้าไปด้วย
ถัดไปจะเป็นห้องอาหาร จัดวางรางอาหารเป็นแนวยาวทำด้วยท่อพีวีซี อาหารหลัก ๆ ที่ให้ต่อ 100 กิโลกรัม ประกอบด้วยหัวอาหาร 25 เปอร์เซ็นต์ รำข้าว 25 เปอร์เซ็นต์ ปลายข้าว 25 เปอร์เซ็นต์ อีก 25 เปอร์เซ็นต์เป็นพวกวิตามินเสริม เป็ด 1 ตัวจะกินอาหารประมาณ 4 ขีด/วัน ที่ฟาร์มไม่มีการใช้สารเร่งหรือกระตุ้นเพื่อให้ได้ไข่ครั้งละมาก ๆ แต่จะเสริมด้วยอาหารธรรมชาติ เช่น กระถิน มะละกอสุก หญ้าเนเปียร์ตากแห้งให้กินเป็นอาหารเสริม ซึ่งจากประสบการณ์จูนบอกว่า ไม่ควรเปลี่ยนอาหารเป็ดระหว่างเลี้ยง เพราะจะทำให้รังไข่มีปัญหาและทำให้เป็ดไม่ยอมฟักไข่ได้
ส่วนที่ 3 จะเป็นเหมือนลานตากอากาศของเป็ด แบ่งออกเป็นห้องแต่งตัวหรือบริเวณที่เป็ดจะขึ้นมาสลัดขนให้ตัวแห้งหลังเล่นน้ำ ห้องดื่มน้ำใช้น้ำประปาทั้งหมดเพื่อความมั่นใจในความสะอาด ไม่มีสารพิษหรือสิ่งเจือปนตกค้าง และสระน้ำธรรมชาติ มีเวลาเปิดปิดคือ 08.00-17.00 น. ของทุกวัน หากเปิดให้เล่นตลอด 24 ชั่วโมง เป็ดจะไม่ยอมไข่ หรือไข่ได้น้อย นอกจากนี้ตกเย็นเมื่อเป็ดทยอยเข้าห้องนอน ที่นี่ยังมีบริการเปิดเพลงให้เป็ดฟังตั้งแต่ 6 โมงเย็นจนถึงเช้าตรู่ของอีกวัน
“เพลงที่เปิดหากเป็นในงานวิจัยบอกว่าต้องใช้เพลงคลาสสิค แต่หนูมองว่าถ้าเปิดเพลงตามตำราถึงแม้เป็ดจะอารมณ์ดี แต่คนเลี้ยงอาจจะไม่ จึงพบกันครึ่งทาง เปิดเป็นสถานีวิทยุที่เปิดเพลงลูงทุ่งแทน พบว่าใช้ได้เหมือนกันและเราก็ฟังได้ด้วย ขอแค่อย่าเป็นเพลงร็อกที่โหวกเหวกและดนตรีแรง ๆ มากจนเกินไปก็พอ จากการเคยทดลองเปรียบเทียบอยู่หลายครั้ง ผลคือวันไหนไม่เปิดเพลงไข่จะหายไปวันละ 1-2 แผง ขนาดของไข่ก็เล็กลงด้วย”
เป็ดไข่ของไร่ธารธรรมเป็นเป็ดกากีแคมป์เบลล์ทั้งหมด เป็ดรุ่นปัจจุบันเลี้ยงมาได้เกือบ 3 ปี ก็ยังให้ผลผลิตอย่างต่อเนื่อง แต่ละวันได้ประมาณ 60-70 เปอร์เซ็นต์ของจำนวนเป็ด หากเป็นฤดูหนาวหรือในช่วงที่อากาศไม่ร้อนจนเกินไป จะได้ประมาณ 80-90 เปอร์เซ็นต์
ความต่างของไข่เป็ดอารมณ์ดีกับไข่เป็ดทั่วไปโดยเฉพาะไข่เป็ดไล่ทุ่ง คือความสะอาด เปลือกหนา เก็บได้นานมากกว่า 2 สัปดาห์ เมื่อนำไปจำหน่ายยังรับประกันเปลี่ยนไข่ที่เสียให้ทันทีทำให้เป็นที่ถูกอกถูกใจร้านค้า เดิมจูนจะขายเป็นไข่สดทั้งหมด ในราคาส่งแผงละ 110-120 บาท แต่ทุกปีช่วงเดือนพฤศจิกายน-กุมภาพันธ์จะมีไข่เป็ดไล่ทุ่งเข้ามาตีตลาดทำให้ราคาไข่เป็ดสดตกลงเหลือเพียง 90 บาท/แผง จึงเกิดความคิดที่จะเพิ่มมูลค่าทำเป็นไข่เค็มสมุนไพร จากไข่สดที่ขายได้ฟองละ 4 บาท จึงกลายมาเป็นไข่เค็มฟองละ 10 บาท ขณะที่ต้นทุนมีแค่เกลือที่ต้องซื้อเพิ่ม เพราะสมุนไพรหลายชนิดก็ปลูกเอาไว้อยู่แล้ว
“ส่วนในช่วงที่ไข่เราแตกบ่อย ๆ วันหนึ่ง 3-4 แผง แทนที่เราจะทิ้งก็นำมาแยกทำเป็นไข่แดงเค็ม ส่วนไข่ขาวนำไปบรรจุขวดเป็นโปรตีนสำหรับกลุ่มผู้ชื่นชอบการออกกำลังกาย ทั้งหมดเป็นการเปลี่ยนวิธีคิดพลิกวิกฤติเป็นโอกาส ไม่ไปแข่งกันขายราคาถูก แต่นำมาเพิ่มมูลค่า ทำให้ตอนนี้ไข่เป็ดที่ฟาร์มขายเป็นไข่สดแค่ 30 เปอร์เซ็นต์ให้กับลูกค้าเจ้าประจำ หรือที่ออร์เดอร์ล่วงหน้าเท่านั้น ที่เหลือนำมาแปรรูปทั้งหมด”
